Före framväxten av den kommunala he

Före framväxten av den kommunala hemtjänsten var det familjen som stod för både försörjning och vård av de allra flesta äldre. För de som inte hade familj eller där familjen inte hade ekonomiska möjligheter att ta hand om sina gamla, var fattigvården det enda alternativet (Eliasson, 1996). Detta var sekelskiftets offentliga äldreomsorg, som innebar att de gamla fick minimal försörjning, bostad och vård. Denna form av äldreomsorg började uppfattas som inhuman och otidsenlig och varje kommun ålades att inrätta ålderdomshem vid instiftandet av fattigvårdslagen 1918. Vid mitten av 1940- talet utreddes ålderdomshemmens framtid där ambitionen var att de skulle moderniseras och inriktas på alla äldre oavsett samhällsklass. Ålderdomshemmen skulle vara hemlika och den som så önskade skulle få eget rum, där den som ville kunde ha sina egna möbler. Under 1940 och -50 talet antog riksdagen Sveriges första äldrepolitiska riktlinjer, som innebar en kraftfull satsning på ålderdomshemmen. En åldringsvårdsutredning tillsattes där de äldres behov av olika former av hjälp och stöd skulle utredas och där hjälp i gamla människors hem lyftes fram. Nya riktlinjer för äldreomsorgen antogs också av riksdagen där målsättningen var att de gamla, utan allt för stora personliga påfrestningar skulle ha möjlighet att leva ett oberoende liv så länge som möjligt i sina egna hem (Szebehely, 1999).
Under 1950, -60 och -70 talet innebar den kommunala hemhjälpens framväxt en valfrihet där äldre i olika sociala skikt kunde välja mellan att stanna i sitt eget hem eller flytta till barnen eller ålderdomshemmet (Eliasson, 1996). Äldreomsorgen genomgick stora förändringar under 1990-talet, då Ädelreformen genomfördes. Utgångsläget var en helhetssyn på den äldre människan. Sociala och medicinska behov skulle tillgodoses på ett sammanhållet sätt. Detta innebar en förskjutning av ansvar och arbetsuppgifter från landstingen till kommunerna. Institutionstänkandet övergavs och rätten till ett kvarboende förstärktes, antingen i det ordinära boendet eller i en särskild boendeform såsom sjukhem, ålderdomshem, servicehus och gruppbostad. Där den egna bostaden sågs som förebild, kopplad till gemensamma utrymmen för social samvaro och tillgång till vård och omsorg (SOU 2003:91). Med Ädelreformen infördes ett kommunalt betalningsansvar för medicinskt färdigbehandlade patienter. Där kommunen också ansvarar för befolkningens behov av grundläggande medicinsk behandling, omvårdnad, förebyggande arbete och rehabilitering som inte kräver sjukhusens medicinska eller

Resultat (thailändska) 1:

ก่อนการเกิดขึ้นของการดูแลบ้านเทศบาลถูกครอบครัวที่ยืนสำหรับจัดหาและดูแลผู้สูงอายุส่วนใหญ่ สำหรับผู้ที่ไม่มีครอบครัว หรือการที่ครอบครัวไม่มีทรัพยากรทางการเงินดูแลการดูแลเก่า ดีตัวเดียว (Earle, 1996) นี้เป็นที่เปิดของสาธารณะสำหรับผู้สูงอายุ ซึ่งหมายความ ว่า เก่าได้รับอุปกรณ์น้อยที่สุด อยู่อาศัย และการดูแลสุขภาพ ดูแลผู้สูงอายุแบบนี้เริ่มจะมองเห็นเป็น inhuman และ anachronistic และแต่ละเทศบาลสั่งตั้งบ้านคนเก่า โดยสุขภาพ 1918 พระราชบัญญัติจัดตั้ง โดยกลางทศวรรษ 1940 โดยเป็นอนาคตบ้านเกษียณอายุพิจารณาที่ความใฝ่ฝันที่ได้ว่า พวกเขาจะเป็นแบบยุโรปและเน้นผู้สูงอายุทั้งหมดไม่ว่าชนชั้น บ้านของคนเก่าจะ hemlika และผู้ร้องขอจะมีห้องของตัวเอง ซึ่งใครที่อยากได้เฟอร์นิเจอร์ของตนเอง ในช่วงทศวรรษ 1940 โดย 50 's รัฐสภานำแรกเก่าทางการเมืองแนวทาง ซึ่งมีการลงทุนที่มีประสิทธิภาพในบ้านคนเก่า การศึกษาการดูแลผู้สูงอายุถูกตั้งค่าไว้ที่ความต้องการของผู้สูงอายุโดยหลากหลายรูปแบบช่วยเหลือและจะสอบสวน และเยียวยาในเก่าบ้านประชาชนที่เน้นการ แนวทางใหม่สำหรับผู้สูงอายุยังถูกนำมาใช้ โดยรัฐสภาซึ่งวัตถุประสงค์ว่า เก่า ไม่ มีความยากลำบากส่วนตัวมากเกินไปจะสามารถมีชีวิตอิสระนานที่สุดในบ้านของตนเอง (Szebehely, 1999)ในระหว่างปี 1950-60 และ-70 ของถูกเทศบาลความเกิดทางเลือกที่ผู้สูงอายุในชั้นสังคมที่แตกต่างกันสามารถเลือกที่จะอยู่ในบ้าน หรือย้ายไปเด็กหรือคนเก่า (Earle, 1996) ผู้สูงอายุเปลี่ยนแปลงที่สำคัญในช่วงปี 1990 เมื่อดำเนินการปฏิรูปที่ล้ำค่า ตำแหน่งเริ่มต้นของมุมมองแบบองค์รวมของคนรุ่นเก่าได้ ความต้องการทางสังคม และทางการแพทย์จะได้รับในลักษณะ coherent นี้หมายถึง กะความรับผิดชอบและงานจากสภาภูมิภาคแห่งนี้ ความคิดของสถาบันถูกยกเลิก และสิทธิพริมีความเข้ม แข็ง ในบ้านธรรมดา หรือ ในรูปแบบที่พักพิเศษเช่นบ้านพยาบาล บ้านพักอาศัย บ้านกำบัง และกลุ่มบ้าน อยู่อาศัยของตนเองไม่เห็นเป็นแบบ เชื่อมโยงกับพื้นที่ทั่วไปในสังคมรวมถึงสุขภาพและการดูแลทางสังคม (โซ 2003:91) ด้วยมีค่า ปฏิรูปแนะนำผู้ป่วยแพทย์เทศบาลของเย็น หน่วยงานท้องถิ่นเป็นผู้รับผิดชอบสำหรับความต้องการของประชากรสำหรับรักษาพยาบาลพื้นฐาน การพยาบาลดูแล ป้องกัน และฟื้นฟูสมรรถภาพที่จำเป็นต้องมีแพทย์ของโรงพยาบาล หรือ

Resultat (thailändska) 2:

ก่อนที่จะเกิดขึ้นของการให้บริการการดูแลบ้านในเขตเทศบาลเมืองเป็นครอบครัวที่ยืนอยู่ทั้งการบำรุงรักษาและการดูแลของส่วนใหญ่ของคนที่มีอายุมากกว่า สำหรับผู้ที่ไม่ได้มีครอบครัวหรือที่ครอบครัวไม่ได้มีวิธีการทางการเงินในการดูแลของเก่าของพวกเขาโล่งอกที่น่าสงสารตัวเลือกเดียว (Eliasson, 1996) นี่คือการเปิดของการดูแลผู้สูงอายุในศตวรรษที่สาธารณะซึ่งหมายความว่าคนเก่ามีวัสดุสิ้นเปลืองน้อยที่สุดที่อยู่อาศัยและการดูแลสุขภาพ รูปแบบของการดูแลนี้สำหรับผู้สูงอายุเริ่มที่จะถูกมองว่าเป็นไร้มนุษยธรรมสมัยและเทศบาลแต่ละที่ถูกต้องในการสร้างบ้านที่อยู่อาศัยที่ตั้งของกฎหมายน่าสงสารของปี 1918 ในปี 1940 กลางตรวจสอบบ้านที่อยู่อาศัยในอนาคตประจำเดือนที่มีจุดมุ่งหมายคือการที่พวกเขาควรจะทันสมัยและเป้าหมายทุกคนที่มีอายุมากกว่าโดยไม่คำนึงถึงระดับชั้นทางสังคม บ้านวัยชราจะเป็นเหมือนบ้านและมีความประสงค์ที่จะได้รับห้องพักของตัวเองที่ผู้ที่ต้องการที่จะสามารถมีเฟอร์นิเจอร์ของตัวเอง ในช่วงปี 1940 และรัฐสภา -50 บุญธรรมของสวีเดนเป็นครั้งแรกของแนวทางทางการเมืองระดับสูงซึ่งหมายความว่าการลงทุนที่แข็งแกร่งในบ้านพยาบาล สอบถามรายละเอียดเพิ่มเติมผู้สูงอายุที่เป็นความต้องการของผู้สูงอายุในรูปแบบต่าง ๆ ของความช่วยเหลือและการสนับสนุนจะได้รับการตรวจสอบและความช่วยเหลือที่อยู่ในบ้านคนเก่าของไฮไลท์ แนวทางใหม่สำหรับการดูแลผู้สูงอายุที่ถูกนำมาใช้โดยรัฐสภาที่มีวัตถุประสงค์คือการที่เก่าโดยไม่ต้องเครียดส่วนบุคคลที่สำคัญจะสามารถที่จะมีชีวิตอยู่อย่างอิสระตราบใดที่เป็นไปได้ในบ้านของตัวเอง (Szebehely, 1999).
ในปี 1950, -60 และ - ศตวรรษที่ 70 หมายถึงเทศบาลhemhjälpensการเกิดขึ้นของทางเลือกที่ผู้สูงอายุในสังคมชั้นที่แตกต่างกันสามารถเลือกที่จะอยู่ในบ้านของตัวเองหรือย้ายไปที่เด็กหรือคนชราที่บ้านของ (Eliasson, 1996) ดูแลผู้สูงอายุมีการเปลี่ยนแปลงขนานใหญ่ในช่วงปี 1990 เมื่อการปฏิรูปเดลถูกนำมาใช้ โหมดการส่งออกเป็นแนวทางแบบองค์รวมกับคนที่มีอายุมากกว่า ความต้องการของสังคมและการแพทย์จะได้พบกันในลักษณะที่สอดคล้อง นั่นหมายความว่าการเปลี่ยนแปลงของความรับผิดชอบและงานจากเขตเทศบาลเพื่อเทศบาล ความคิดของสถาบันถูกทอดทิ้งและสิทธิในการอยู่อาศัยยังคงมีความเข้มแข็งไม่ว่าจะเป็นในบ้านของตัวเองของผู้คนหรือในที่พักพิเศษเช่นพยาบาลบ้านที่อยู่อาศัยที่อยู่อาศัยที่กำบังและที่อยู่อาศัยของกลุ่ม ในกรณีที่บ้านของตัวเองหนึ่งถูกมองว่าเป็นรูปแบบการเชื่อมต่อไปยังพื้นที่ที่พบบ่อยสำหรับสังคมและเข้าถึงการดูแลสุขภาพ (SOU 2003: 91) กับการปฏิรูป adel แนะนำรับผิดเทศบาลเสร็จสิ้นการรักษาพยาบาลของผู้ป่วย ในกรณีที่เทศบาลยังรับผิดชอบในการรักษาพยาบาลขั้นพื้นฐานของประชากร, การดูแลการป้องกันและการฟื้นฟูสมรรถภาพที่ไม่ต้องใช้โรงพยาบาลหรือทางการแพทย์

Resultat (thailändska) 3:

ก่อนการปรากฏตัวขึ้นมาของเขตเทศบาลแผนกบริการดูแลผู้ป่วยและผู้สูงอายุที่มีครอบครัวที่มีสัดส่วนทั้งสำหรับพาวเวอร์ซัพพลายและดูแลผู้สูงอายุได้มากที่สุด สำหรับผู้ที่ยังไม่เคยมีครอบครัวหรือสถานที่ซึ่งครอบครัวไม่ได้มีโอกาสทางเศรษฐกิจที่จะดูแลให้ความช่วยเหลือเก่าของพวกเขาเป็นตัวเลือกเดียวเท่านั้น ( ปีพ . ศ . 2539 ได้ให้ Eliasson แล้วยัง นี่เป็นผู้สูงอายุในที่สาธารณะซึ่งหมายความว่ามีอายุการการบำรุงรักษาเพียงเล็กน้อยโครงเครื่องและการดูแลสุขภาพ แบบฟอร์มนี้ของผู้สูงอายุก็เริ่มถูกมองว่าเป็นคนที่ไร้มนุษยธรรมและ anachronistic และแต่ละเขตเทศบาลเมืองได้ถูกบีบบังคับให้สร้างบ้านพักคนชราที่ก่อตั้งขึ้นในปี 2461 ได้ fattigvårdslagen ของ บริเวณตรงกลางของ 1940 หมายถึง ålderdomshemmens อนาคตที่ซึ่งความมุ่งมั่นอย่างแรงกล้าที่ถูกที่ควรจะทำให้ทันสมัยและให้ความสำคัญกับคนรุ่นเก่าทั้งหมดโดยไม่คำนึงถึงสังคมของคลาส